هنگامی که سبک نئوکلاسیک لباس و مدل موی ساده تر در پایان قرن هجدهم مد شد، گوشواره زنانه جدید سبک تر و ساده تر شدند جواهرات از فولاد برش خورده، مرواریدهای دانه ای، آهن برلین و مواد بسیار رنگارنگ مانند مرجان و جت که به خوبی با مدهای نئوکلاسیک هماهنگ شده بودند، و کامئوها و اینتالیوهایی با الهام از کلاسیک در انواع جواهرات ست می شدند.
سنگیندول های سنگین جای خود را به گوشواره های آویزی متشکل از عناصر تخت و هندسی که با زنجیر سبک به هم متصل شده بودند داد.
گوشواره‌های “بالا و رها کردن”، متشکل از یک عنصر کوچک رویی متصل به سیم گوش، که از آن یک عنصر بزرگتر و اغلب به شکل قطره اشک آویزان شده است، نیز در حدود سال 1800 مطرح شد و محبوب‌ترین سبک گوشواره در سراسر جهان باقی ماند.
قرن نوزدهم مجموعه های همسان جواهرات، که به نام پاره شناخته می شوند، در قرن نوزدهم اهمیت جدیدی پیدا کردند و حتی برای زنانی که دارای امکانات متوسط بودند نیز در دسترس بودند.
این ست ها معمولا شامل حداقل یک گردنبند یا سنجاق سینه و گوشواره طلا همسان می شود، اما می تواند شامل دستبند، سگک و یک تاج یا تاج شانه نیز باشد.
در دهه‌های 1810 و 1820، گرایش به جواهرات سبک تر و ظریف تر ادامه یافت، و تنظیمات فیلیگران طلا یا سیم‌کاری پیچیده (معروف به کانتیله) بسیار محبوب بود.
این گوشواره‌ها علی‌رغم اندازه‌شان، وزن نسبتاً سبکی داشتند، به دلیل تنظیمات سبک وزن کانتیله طلا یا رپوسه (نقش برجسته برجسته که از پشت با چکش بلند شده است)، که تا حدوداً در دهه 1840 جایگزین کنتیل شده بود.
گوشواره‌هایی با قطره‌های بلند و اژدری از سنگ‌های قیمتی حکاکی‌شده با فیلیگران طلایی نیز محبوب بودند، بسیاری از آنها دارای قطره‌های جداشدنی بودند تا رویه‌ها به تنهایی پوشیده شوند.
در اواخر دهه 1840 و تا دهه 1850، یک مدل موی جدید، با موهای باز شده در وسط و جمع شده به پشت سر در حلقه هایی که گوش ها را می پوشاند، باعث ناپدید شدن مجازی گوشواره ها شد.
در حوالی سال 1860، یک بار دیگر به دلیل بازگشت به مدل موهای برجسته، گوشواره زنانه سبک دوباره بازگشتند، و در دهه های 1860 و 1870 در سبک های متنوع و شگفت انگیزی تولید شدند.
یکی از موضوعات اصلی احیای تاریخی بود، با سبک های مصری و کلاسیک به ویژه محبوبیت برخی از گوشواره‌های احیا، مانند آنهایی که توسط خانواده Castellani در رم تولید شد، بازتولید نسبتاً وفاداری از اکتشافات باستان‌شناسی اخیر بود.
برخی دیگر پاستیک های خیالی از فرم های گوشواره کلاسیک، عناصر معماری و نقوش دیگری مانند آمفورا بودند گوشواره طلا اصفهان با نقش برجسته های کلاسیک حکاکی شده از مرجان یا گدازه، یا میکرو موزاییک های شیشه ای رومی، بسیار شیک بودند، و اغلب به عنوان سوغاتی توسط مسافران ایتالیا آورده می شدند.
سبک‌های رایج دیگر، تفسیرهای طبیعی از برگ‌ها، گل‌ها، حشرات و لانه‌های پرندگان در طلا، مینا و سنگ‌های نیمه قیمتی بود سبک های رنسانس احیای میناکاری شده؛ و برای جواهرات با ارزش تر، اسپری های گل و آبشار یک سبک جدید در دهه 1870 گوشواره حاشیه ای یا منگوله ای بود، با حاشیه مدرج از قطره های نوک تیز که از یک آویز بزرگ بیضی شکل آویزان شده بود.
- منابع:
- تبلیغات:
